ในปีค.ศ.1028 คานุตพิชิตนอร์เวย์ และในปีค.ศ.1030 พระองค์วางตำแหน่งให้พระโอรส สเวน และพระมเหสี เอลฟ์จิฟู เป็นกษัตริย์และผู้สำเร็จราชการแทนแห่งนอร์เวย์ ทว่าเอลฟ์จิฟูบริหารราชการได้ย่ำแย่และเมื่อคานุตสวรรคตในปีค.ศ.1035 พระองค์และพระโอรสถูกขับไล่ออกจากนอร์เวย์โดยพระเจ้ามักนุส

หลังคานุตสวรรคต ฮาร์ธาคนุต พระโอรสที่พระองค์ตั้งใจจะให้สืบสัตติวงศ์พัวพันอยู่กับการสู้รบกับมักนุสแห่งนอร์เวย์และไม่สามารถทิ้งอาณาจักรของพระองค์ไปได้ เอ็มม่าและเอิร์ลก็อดวินต้องการให้ฮาร์ธาคนุตขึ้นเป็นกษัตริย์แห่งอังกฤษ ขณะที่เอลฟ์จิฟูและเอิร์ลลีโอฟริคสนับสนุนแฮโรลด์ผู้เท้าไว โอรสสองพระองค์ของเอเธลเร็ด เอ็ดเวิร์ดและอัลเฟรด ก็ได้อ้างสิทธิ์ในบัลลังก์เช่นกัน เนื่องจากฮาร์ธาคนุตล่าช้าและเอ็ดเวิร์ดกับอัลเฟรดถูกขับไล่ออกจากประเทศไปนอร์ม็องดี ชาวอังกฤษจึงเลือกแฮโรลด์ผู้เท้าไวเป็นกษัตริย์ เอ็มม่าได้ส่งพระราชหัตถเลขาไปขอร้องฮาร์ธาคนุตให้กลับมายึดประเทศ ฮาร์ธาคนุตปฏิเสธ พระองค์เลือกที่จะอยู่ในเดนมาร์กและปล่อยให้แฮโรลด์เป็นผู้ปกครองของอังกฤษโดยไร้การโต้แย้ง

แต่เอ็มม่าไม่อยู่เฉย พระองค์อัญเชิญพระราชโอรสด้วยการส่งพระศพของสวามีพระองค์แรก (เอเธลเร็ด) กลับมาจากนอร์ม็องดีที่พระราชโอรสของพระองค์อาศัยอยู่นับตั้งแต่พระราชบิดาสวรรคต น่าเศร้าที่แผนการล้มเหลว จบลงด้วยการสิ้นพระชนม์ของพระโอรส อัลเฟรด ภายใต้สถานการณ์ที่ยังคงเป็นที่ถกเถียงกันมาจนถึงทุกวันนี้ เอ็มม่าถึงขั้นพยายามทำลายชื่อเสียงของแฮโรลด์ผู้เท้าไว ในหนังสือที่เขียนถึงชีวประวัติของพระองค์ Encomium Emmae Reginae พระองค์กล่าวหาแฮโรลด์ว่าเป็นลูกนอกกฎหมาย ไม่ใช่เพราะเป็นพระโอรส "ที่ประสูติจากพระสนม" ของคนุต (พระองค์หมายถึงเอลฟ์จิฟู) แต่ "ถูกเอาตัวมาอย่างลับๆจากข้ารับใช้ที่คลอดลูก และนำมาวางไว้ในห้องบรรทมของพระสนมที่ป่วย"